دوبیتی 185

دل خانه توست خانه تو تا ابد اباد باد

آبادی تو به حق خود تا ابد ویران باد

که اندر آبادی نشاید تو را دید ای یار

یار من قرار وصال ما در دل ویران باد

دوبیتی 184

ناله من دوش بود خنده من امروز

منی دیروز بود و مایی هست امروز

گر به زنجیر وصالت دست زدم من

طالب من تو بودی و در طلبم امروز

دوبیتی 183

ساز را کوک مکن که گوشی نیست

در پس این پرده هیچ چیزی نیست

گر به خیالت با نوایت هست چیزی

گو در این سرا چرا که چیزی نیست

دوبیتی 182

نه توان شکایت کرد نه توان رضایت داد

نه توان خندید و نه توان ناله سر داد

که ماندم در مابین ما و من چه کنم

نه توان ما را گرفت نه توان من را داد