تجلی نور

طبقه بندی موضوعی

بایگانی

دوبیتی 214

تار من همدم من یار و من آرام من

مرحمی در شبهای تنها و تاریک من

چون ناله ایی از او بر آید در شب تار

یکی خواب ندارد همه گریانن با من

به نام او که نیک است

ساکن خرابات و آن که خراب است منم

آن که سوخت و دم نزد از فراق یار منم

منم که رقصان و خندان و گریان سوختم

آن که خاکستر سوختنش رفت به باد منم

به نام او که نیک است

عالم ذره ایی هست و آن ذره در من است

خداوند پنهان است و آن خدا در من است

که در فلک چرخان باشد و باشیم من و او

من و او خدا باشیم و آن خدا در عالم است

به نام او که نیک است

خداوند چو درونم به جوش آید

به بلندای عرش او پروازی آید

که نه پرندم نه بشر نه فرشته

بلکه خودم و خدایم بعد ما آید

به نام او که نیک است