دوبیتی 235

سحر هست و سجاده کهنه نوع آور و برقصا

از ندیدن رها شو اندیشه دیدن کن و برقصا

همنشین و هم کلام او شو در زمان و بخوانا

به نام او و به نام من و به نام یکی و برقصا

دوبیتی 234

به سوی تو پرواز می کنم شوق من تو

که بالم تو و پروازم تو و مقصودم تو

نه پرواز می دانم و نه راه را می دانم

که تو مرا پرواز دادی و مرا راه ایی تو

دوبیتی 233

ما همه خورشیدیم اما حیف در پس ابریم

ما همه در این تاریکی نوریم اما حیف کوریم

که تقلید سر مشق ماست و چو چهار پاییم

یک دم به خود بیایم که ما همه پیام آوریم