دوبیتی 229

هر قطره ایی را عنایت کردیم دریا شد

هر هیچ را رحمت بخشیدیم بیش شد

این هستیم ما هر که به ما واصل شد

که او را عزت بخشیم و او پادشاه شد

دوبیتی 228

بر سر بازار رسوای دل خویشیم

با ساز خود و سوز دل خویشیم

که چه کرد با ما عشق و مهر تو

شاد و مست از داغ دل خویشیم

دوبیتی 227

تلخ است عجب شراب اما در کام من شیرین

سخت است راه عشق تو اما بر من شیرین

که تو باشی مقصود و عالم نزد من چیست

سختی ها را گذرم که نزد تو هستم شیرین

دوبیتی 226

گر بگیری تو دستم دگر چه خواهم ای هستم

گر روا کنی حاجتم دگر تمنایی ندارم ای هستم

که هست وجودم از لطف بی وجود تو خواهد بود

که وجودی وجودم در وجودت هستش ای هستم